Behçet Necatigil, (1916-1979) İstanbul'da Yüksek Öğretmen okulu ,edebiyat bölümünü bitirdi. Edebiyat öğretmenliği yaptı. Kabataş Erkek Lisesinde çalışırken Hilmi Yavuz'un öğretmeni oldu. İlk şiirleri, henüz öğrenciyken Varlık Dergisi'nde yayınlandı. Şiirlerinde ev, aile, çevre, aşk, bunalım, hastalık, yalnızlık ve ölüm temalarını işlemiştir. Eski ve yeni kelimeleri şiirinde ustaca kaynaştırır. Şiirleri dışında, nesirlerini topladığı "Bile/Yazdı" adlı eseri vardır. Almanca'dan çeviriler yapan Necatigil, radyo oyunları da yazmıştır. Ayrica hazirlamis oldugu 'Edebiyatimizda isimler sözlügü' isimli kitabi ölümünden sonra da sürdürülmekte olup kaynak bir basvuru kitabi olma özelligini hala korumaktadir. Ölümünden sonra adina konulan siir ödülü, günümüzde en önemli siir ödüllerinden biri sayilmaktadir. Siire basladigi dönem, Garip akiminin etkin oldugu bir dönemdir. Yine toplumcu gerçekçi siir olarak adlandirilan akimin da etkin oldugu bu dönemde söyleyis özelligi olarak bagimsiz kaldigi ve kendi söyleyisini yakaladigi kabul edilmektedir. Ölümünden sonra, Necatigil Şiir Ödülü'nü oluşturuldu.
-
Kapalı Çarşı(1945)
-
Çevre (1951)
-
Evler (1953)
-
Eski Toprak (1956) (*)
-
Arada (1958)
-
Dar Çağ (1960)
-
Yaz Dönemi (1963)(*)
-
Divançe (1965),
-
İki Başına Yürümek (1968)
-
En/Cam (1970)
-
Zebra (1973)
-
Kareler Aklar (1975)
-
Beyler (1978)
-
Söyleriz (1980)
-
Sevgilerde (1976, son üç kitabı dışında, önceki kitaplarından seçmeler)
Eine verwelkte Rose beim Berühren / Solgun Bir Gül Dokununca (1988, şiirlerinden seçmeler, hazırlayan ve almancaya çeviren Yüksel Pazarkaya)
-
Silinir Ayak İzleri (Seçmeler, 2003)
(*)Behçet Necatigil Eski Toprak ile 1957 Yeditepe Şiir Armağanı'nı, Yaz Dönemi kitabıyla da Türk Dil Kurumu 1964 Şiir Ödülü'nü almıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder